हे आणि इतकंच...

पुढे सताड अरबी समुद्र,

मागे R.K.चा कॉमन मॅन
आणि मध्ये मी..

आज मुद्दामच समुद्राकडे पाठ करून बसलो..
म्हटलं दर वेळी एवढा का भाव द्यायचा याला..
बसू देत आता खवळत.. एकटाच..

मग बघत राहिलो कॉमन मॅन..
हा साला इतकी वर्षं झाली तरी इथेच उभा..

याचे थकलेले, मळखाऊ डोळे..
त्यातला मनस्वी शीण..
कसला शीण आला असेल त्यांना इतका -
समोर बसणाऱ्या जोडप्यांचा,
कारण नसताना पळणाऱ्या लोकांचा,
की समुद्राच्या निर्लज्ज लाटांचा?
(च्यायला पाठमोरं बसलं तरी लाटांचं आपलं चालूच..)

याचे कान पण दोन इंच जास्तच लांब झालेले..
पिचले असणार गाड्यांच्या हॉर्नला,
माणसांच्या मठ्ठ गर्दीला किंवा
किनाऱ्यावर येऊन फुटणाऱ्या अखंड लाटांना..
(च्यायला प्रत्येकालाच कुठे सापडतात असे किनारे..)

याच्या अर्धवर्तुळाकार भुवया..
त्यांच्या आकारावरूनच कंटाळ्याची तीव्रता जाणवत रहाते..
आणि तरी हा अजूनसुद्धा
कौतुकाने बघतोय सगळं..
जोडपी, पळणारे लोक, आणि
हरामखोर लाटा...
(च्यायला सतत एकाच गोष्टीचं इतकं कौतुक
फक्त कॉमन मॅनच करू शकतो..)

डोक्यावरचं टक्कल..
कपाळावरच्या समजूतदार रेषा..
वय झालं आता याचं..
वाढत्या वयासोबत कंटाळाही वाढत जात असावा..
नाहीतर इतकी वर्षं तेच तेच बघून पण
हा जागचा हलत नाही हे नवलच..

बरं आता हे एवढं सगळं लिहिलं
याचा नेमका हेतू किंवा पर्पज काय?
तर काहीच नाही..
तू नाहीयेस आता
तर त्या कॉमन मॅनकडे लक्ष गेलं –
हे आणि इतकंच...!

----१० जुलै, २०१३----